هیچ کس نمی تواند به تو رشدی بدهد.

نباید گرو موقعیت‏‌ها بود که اگر با فلانى باشم بهتر خواهم بود.

اگر با فلانى ازدواج کنم، به من رشد مى‏‌دهد و از این حرف‌‏ها.

 چون هیچ کسى نمى‌‏تواند به تو رشد بدهد.

این تو هستى که در هر موقعیتى مى‏‌توانى رشد کنى و یا خسارت ببینى.

گیرم تو در کنار رسول باشى و یا همراه فاطمه، این درست که اینجا زمینه بهتر است، ولى این هم هست که تکلیف بیشترى از تو مى‏‌خواهند.

در هر حال این زمینه‌‏ها مهم نیستند، وضعیتى که تو مى‌گیرى و اطاعتى که تو خواهى داشت، تو را بالا می‌برد و یا پایین مى‏‌آورد.

البته این حرف‌‏ها بر ما که با چیزهاى دیگر مأنوس بودیم، سنگینى مى‏ کند. ما دوست داریم با فلانى باشیم و در فلان جا زندگى کنیم و اسمش را هم مى‏‌گذاریم خدا و رشد، غافل از آنکه رشد ما در گرو همین اطاعت و تقوى، همین عبودیت است؛ یعنى اینکه در هر موقعیتى تکلیفمان را بیاوریم و اسیر موقعیت‌‏هاى خوب و یا بد نباشیم.

عین.صاد